Vanuit mijn computerplekje kijk ik zo de tuin in. Rond deze tijd heb ik meestal de vogeltafel al lang ingericht buiten, maar nu het steeds zo warm is, heb ik het nog niet gedaan. De vogels kunnen nu denk ik genoeg voedsel elders vinden . Er is alleen 1 Ding, ik mis het gekwetter van mijn gevleugelde vriendjes, bij mij is immers niets te halen. Ik neem een besluit, Kou of geen Kou, morgen ga ik een vogeltafel maken en mijn vogelvriendjes hierheen lokken. Zij maken mij namelijk blij.
Zij doen mij denken aan vroeger, toen ik als klein meisje bij mijn oma logeerde in de stad. Bij haar in de straat stonden veel grote bomen, waarin veel vogels zaten. ik kreeg (en krijg nog steeds)een heel vredig rustig gevoel als ik ze hoor kwetteren.
Zomaar uit het niets toch de moed gevonden om mijn blog te starten. Er zijn zoveel dingen die ik wil delen vertellen en wil laten zien. Ik hoop dat jullie met veel plezier mij zullen volgen.
Liefs Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten